Jonscher Karol Gustaw
Urodzony 21 maja 1889 r. w Łodzi, był synem lekarza Karola J. i Marii z Weilów.
W 1907 r. ukończył gimnazjum w Łodzi a następnie studiował medycynę w Jenie, Monachium i Wrocławiu – tam też w 1912 r. uzyskał doktorat. W tym samym roku w Kijowie złożył egzamin państwowy a potem pracował w Krakowie, Warszawie i Wiedniu, zaś w latach 1913 – 1919 był asystentem i kierownikiem pracowni chemiczno – bakteriologicznej w Szpitalu im. Karola i Marii dla dzieci w Warszawie, pod kierunkiem Józefa Brudzińskiego. Podczas wojny polsko-bolszewickiej (1919-1920) zmobilizowany, był higienistą na Frontach: Litewsko – Białoruskim, Północnym i Północno-Wschodnim. W latach 1920 – 1922 starszy asystent Kliniki Chorób Dziecięcych Uniwersytetu Warszawskiego, w 1922 r. uzyskał habilitację a nast. został zastępcą profesora i organizatorem Kliniki Chorób Dziecięcych Uniwersytetu Poznańskiego. 18 stycznia 1923 r. mianowany profesorem nadzwyczajnym, w 1933 – profesorem zwyczajnym. W 1928 r. lekarz naczelny Oddziału Dziecięcego Szpitala Miejskiego w Poznaniu. W latach 1929 – 1950 (z przerwą wojenną) redagował „Nowiny Lekarskie”, był też redaktorem pamiętników zjazdowych. W 1935 r. powołany na członka Międzynarodowego Związku Towarzystw Przeciwgruźliczych, w latach 1938 – 1947 zaś był prezesem Polskiego Towarzystwa Pediatrycznego (od 1926 członek honorowy tej organizacji). W okresie międzywojennym stał na czele Okręgu Wielkopolskiego Polskiego Czerwonego Krzyża, na Uniwersytecie Poznańskim był dziekanem Wydziału Lekarskiego (1934 – 1935) i prorektorem uczelni (1935 – 1938).
Podczas okupacji hitlerowskiej K. Jonscher pracował jako lekarz w Łodzi, Warszawie i Zakopanem, w 1940 r. przez pół roku przebywał w obozie koncentracyjnym w Dachau, skąd zwolniony ukrywał się wraz z rodziną w Warszawie. Po zakończeniu wojny powrócił do Poznania, objął stanowisko profesora pediatrii i kierownika zorganizowanej przez siebie Kliniki Chorób Dziecięcych. Przez trzy kolejne lata był dziekanem Wydziału Lekarskiego UP. W latach 1945 – 1949 zajmował stanowisko prezesa Poznańskiego Towarzystwa Lekarskiego. W 1950 r. został członkiem korespondentem Polskiej Akademii Umiejętności w Krakowie, a w 1952 r. – Kaliskiego Towarzystwa Lekarskiego, był też członkiem Rady Naukowej Instytutu Matki i Dziecka oraz Instytutu Balneologicznego w Poznaniu. Wchodził w skład komitetów redakcyjnych „Pediatrii Polskiej” i „Przeglądu Lekarskiego (Kraków). W 1952 r. K. Jonscher objął przewodnictwo Wydziału Lekarskiego Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Należał do British Royal Academy of Scence i Międzynarodowego Związku Towarzystw Przeciwgruźliczych, był członkiem Prezydium Wojewódzkiego Komitetu Obrońców Pokoju w Poznaniu i Komisji Naukowców przy Prezydium Komitetu Obrońców Pokoju. Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz jugosłowiańskim Orderem św. Sawy.
Prof. K. Jonscher był autorem ok. 120 publikacji naukowych. Początkowo zajmował się durem brzusznym u dzieci, któremu poświęcił swą rozprawę habilitacyjną („Z kliniki duru brzusznego u dzieci”, ogłoszoną w „Pediatrii Polskiej” 1921 t. 1 nr 2), Z czasem jednak badania skoncentrował głównie na gruźlicy u dzieci, opublikował na ten temat m.in. dwie fundamentalne prace: „Ostre postacie gruźlicy płuc wieku dziecięcego” „Gruźlica” t. 3 nr 5, „Nowiny Lekarskie” 1928 nr 15) oraz „Gruźlicze zapalenie opon mózgowo – rdzeniowych” („Pediatria Polska’ 1925 nr 3-4). Klinika kierowana przez K. Jonschera przez pewien czas była jedynym wytwórcą hydrazydu w warunkach laboratoryjnych. Uczony był też autorem szeregu podręczników akademickich, m.in.: „Higiena i żywienie niemowląt” (wyd. 1, Warszawa 1928) oraz „Badanie, semiotyka i ważniejsze zasady lecznictwa w pediatrii” (wyd. 1 Warszawa 1947), „Zarys pediatrii” (ze współpracownikami, Warszawa 1956). Powszechnie uważany jest za ojca pediatrii poznańskiej.
Żonaty (od 1921 r.) z Janiną Gettlich, miał dwie córki: Joannę i Marię oraz synów: Andrzeja, Władysława i Marcina.
Zmarł w Poznaniu 30 czerwca 1955 roku, spoczywa na cmentarzu Junikowskim.
Od 1973 roku jest patronem Samodzielnego Publicznego Szpitala Klinicznego nr 5 Akademii Medycznej im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu (akt nadania powtórzono 27 marca 2003 r.).